Pewnego rodzaju wzorem dla pierwszej generacji Clio był Daichatsu Charade z 1986 roku. Był to mały ale szeroki samochód z krótką pokrywą silnika, długim i opadającym dachem oraz stromą ścianą tylną. Renault w swoim projekcie zachował te cechy i słusznie zwiększył gabaryty bryły dzięki czemu zwiększono funkcjonalność pojazdu (zwłaszcza pojemność bagażnika). Pierwszy Clio charakteryzował się największym w swojej klasie rozstawem osi (2472 mm to tylko o 3 mm mniej od VW Golfa III !) co w dużej mierze było zasługą poprzednika. Przypomnijmy, że Renault 5 w wersji 5-drzwiowej miał o 6 cm dłuższą podłogę oraz dach w stosunku do 3-drzwiowej. To dosyć niecodzienne rozwiązanie znacząco podnosiło komfort jazdy i właśnie ta podłoga po pewnych modyfikacjach (wydłużenie rozstawu osi o ok. 1 cm) posłużyła za podstawę do budowy nadwozia Clio I. Razem z zawieszeniem kół tylnych na drążkach skrętnych oraz przednich z dużą ramą pośrednią stanowiło standard firmy od początku lat osiemdziesiątych dla małych i średnich samochodów.